บทที่ 154 - การฝึกอบรม

ลิโอร่า

ทั่วทั้งฝูงอื้ออึงไปด้วยเสียงซุบซิบ ราวกับผึ้งแตกรัง

ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ฉันก็ได้ยินเพียงเศษเสี้ยวของบทสนทนา—เสียงพึมพำที่เงียบลงเมื่อฉันก้าวเข้าไปในห้อง สายตาที่จับจ้องตามติดราวกับว่าฉันแบกเงาที่มืดมนเกินกว่าจะเพิกเฉยได้

ร่างของท่านลูน่า... หายไป

ร่างคนไม่ได้หายไปเฉยๆ หรอกนะ

มันเป็นคำสาป...